2medicus: Лучше вспомни, как почти вся Европа с 1939 по 1945 была товарищем по оружию для германского вермахта: шла в Ваффен СС, устраивала холокост, пекла снаряды для Третьего рейха. А с 1933 по 39 и позже англосаксонские корпорации вкладывали в индустрию Третьего рейха, "Форд" и "Дженерал Моторс" ставили там свои заводы. А 17 сентября 1939, когда советские войска вошли в Зап.Белоруссию и Зап.Украину (которые, между прочим, были ранее захвачены Польшей
подробнее ...
в 1920), польское правительство уже сбежало из страны. И что, по мнению комментатора, эти земли надо было вручить Третьему Рейху? Товарищи по оружию были вермахт и польские войска в 1938, когда вместе делили Чехословакию
cit anno:
"Но чтобы смертельные враги — бойцы Рабоче — Крестьянской Красной Армии и солдаты германского вермахта стали товарищами по оружию, должно случиться что — то из ряда вон выходящее"
Как в 39-м, когда они уже были товарищами по оружию?
Дочитал до строчки:"...а Пиррова победа комбату совсем не требовалась, это плохо отразится в резюме." Афтырь очередной щегол-недоносок с антисоветским говнищем в башке. ДЭбил, в СА у офицеров было личное дело, а резюме у недоносков вроде тебя.
раскрытыя, яна прыціскалася да мяне i часам перарывіста ўздыхала, як дзіця пасля слёз.
Мне вельмі хацелася, кяб ёй было ятчэ лепт. I я часам нахіляўся і цалаваў яе тонкую руку.
Непакоіла мяне ў той час, ды і пазней, толькі яе хвароба. Таму я наняў на ўскраіне горада маленькую хатку з садам. Урачы сказалі, тто гэта пройдзе ад спакойнага жыцця.
I сапраўды, гэта пряйтло, калі яна пражыла са мною два месяцы і сказала, тто ў нас будзе дзіця.
Мы акружылі адзін аднаго такім морам пятчоты і ўвагі, такой любоўю, тто я нават праз дваццаць год здзіўляўся гэтаму, як сну. Нам было добра паўсюль, нават у Сібіры, куды я трапіў у 1902 годзе. Яна была больт чым проста жонкай, яна была другам да смерці.
Мы жылі доўга і тчасліва, як у песні:
Пакуль сонца ззяла над грэшнай зямлёю...
Але ятчэ і зараз я часам бачу ў сне сівыя верасовыя пусткі, чэзлую траву на паверхні прорваў і дзікае паляванне караля Стаха, якое скача па дрыгве. Не бразгаюць цуглі, моўчкі сядзяць у сёдлах прамыя постаді коннікаў.
Вецер развейвяе іх валасы, плашчы, грывы коней, і самотная гострая зорка гарыць над іхнімі галовамі.
У жахлівым маўчянні шалёна скача над зямлёю дзікае паляванне караля Стаха.
Я прачынаюся і думаю, што не прайшоў ягоны час, пакуль ёсць цемра, голад, нераўнапраўе і цёмны жах на зямлі. Яно - сімвал усяго гэтага.
Хаваючыся напалову ў тумане, імчыць над змрочнай зямлёй дзікае паляванне.
Змест
Вока тайфуна Былі ў мяне мядзведзі Краіна Цыганія Калядная рапсодыя
Лісце каштанаў
Дзікае паляванне караля Стаха
Караткевіч У.
Вока тайфуна. Апавяданні і аповесці. - Мн., Маст. літ., 1974. - 352 с.
Новую кнігу пісьменніка Уладзіміра Караткевіча складаюць апавяданні на сучасныя тэмы, аповесць «Лісце каштанаў» - аб жыцці і прыгодах падлеткаў у гады Айчыннай вайны - і гістарычны дэтэктыў «Дзікае паляванне караля Стаха»
Последние комментарии
9 часов 14 минут назад
18 часов 17 минут назад
1 день 17 часов назад
1 день 17 часов назад
1 день 18 часов назад
1 день 18 часов назад