Евангелле ад Мамы [Рыгор Барадулін] (fb2) читать постранично, страница - 60
- Евангелле ад Мамы 760 Кб скачать: (fb2) - (исправленную) читать: (полностью) - (постранично) - Рыгор Барадулін
[Настройки текста] [Cбросить фильтры]
Стараецца хутчэй
Прыцьмела-затуманенай слюдою
Зашкліць усё прынадна маладое,
Адгарадзіць ад рук і ад вачэй.
Глядзіш на маладух, як на ваду
Вандроўнік,
Што прагнаць не хоча смагу.
Жывеш,
Як у празрыстым саргафагу,
І хлусіш старасці:
іду… іду…
Дыханне
Здаецца,
Рака сабе вены ўскрые.
Рыбацкае шчасце
Давязвае сетку.
Спакойна
Зношаныя старыя
Пра смерць гавораць,
Як пра суседку…
Спрыяюць
Пашаны срэбра, няўвагі медзь
І дамавіны адкрытасць
Спрыяюць бядзе зразумець
Няшчадную літасць.
* * * Гэты звон…
Гэты звон,
Як дабравесце вязню, —
Звон ключоў,
Што адмыкаюць волю.
І ланцуг бліскучы
Долу бразне.
І прамень сагрэе
Змрок пад столлю.
Звон ключоў
На гэтым свеце дзённым
І на тым,
Дзе час цячэ начамі.
Брама ў рай
Сустрэне цёмным звонам —
Зазвініць
Святы Пятро ключамі…
* * * І раптам хлопец малады…
І раптам хлопец малады
З абліччам Міхася Стральцова,
Расчырванелы ад хады,
Узнікне,
Быццам выпадкова.
І пацяплеюць халады.
Замлеюць каташкі марцова.
Дамы заселяць гарады,
Як дáмы Міхася Стральцова.
Праступяць праз траву сляды.
Ад снегу абтрасецца слова.
Пайду да Міхася Стральцова
На шклянку думкі.
Як тады…
* * * Калі дайсці да рысы…
Калі дайсці да рысы,
За якой
Сябе самога ўжо не будзе шкода,
Душу насмеліцца прыняць спакой,
І незямной лагоды ахалода
Астудзіць пал,
Як на гасцінцы пыл,
Дзе дні твае ішлі,
Падняўшы крыссе.
І прыцемна ўсміхнецца небасхіл,
Аб стому баючыся апячыся…
* * * Прашчуры стараліся…
Прашчуры стараліся,
Каб прашча
Камень гневу кінула далей.
Продкі ў попрадкі хадзілі
Нашча,
Пралі нітку лёсу
Ды алей
Ціснулі на пост
Ды на лампадкі,
Каб цяплела
На душы ў багоў.
Моцна
Перавязваліся спадкі
Ніткай лёсу,
Доўгай ад даўгоў.
А каму й за што
З нас кожны вінны,
Дню — за тлум
Ці за спакой — начы?
Не дадуць адказ,
Хоць закрычы,
Вусны сціснутыя дамавіны…
* * * Да суму трэба дарасці…
Да суму трэба дарасці,
Каб зразумець і тых,
Якія
Аднойчы ўжо дайшлі ў жыцці
Да радасці на помах кія.
Ды быць любімцамі ў яе
Ім не дазволіў сум раўніва.
Ім толькі радасці стае
Сніць неўгароджанае сніва.
Вір задыхаецца гусці,
У глыбакосці глухне яма.
Да суму трэба дарасці,
Як і да сораму,
Таксама…
* * * Дзякуй Госпаду за дазвол…
Дзякуй Госпаду за дазвол
Папрысутнічаць на бяседзе,
Дзе на ўсіх засцілаўся стол,
Дзе прыткнуўся я
Збоку недзе.
Дзякуй Госпаду за дазвол
Слова мовіць на той бяседзе,
Дзе стагнаў ад рогату стол,
Сум яшчэ не прасіўся ў суседзі.
Дзякуй Госпаду за дазвол
Затрымацца на той бяседзе,
Дзе трымаўся,
Як плот за кол,
Змрок за зорку ў капытным следзе.
Час усё скапыціў наўкол.
Свет цямнець навучыўся ў медзі.
І прыходзіць канец бяседзе.
Дзякуй Госпаду за дазвол!
Последние комментарии
3 часов 55 минут назад
8 часов 1 секунда назад
8 часов 35 минут назад
1 день 5 часов назад
1 день 5 часов назад
1 день 6 часов назад